Тамакты шикілей жеу — денсаулык кепілі

Тамакты шикілей жеу — денсаулык кепілі
Тамақты шикілей жаңа нәрсе емес. Онымен адамзат баласы жербетіне пайда болған кезінен бастап айланысып келеді. От жағуды білмеген кезде, адамзат баласы барлық керектік заттарды шикілей лсеген. Денсаулықтары жаман болған жоқ. Табиғаттың орасан зор дүлей күштеріне қарсы тұрып отырды кейінен от жағуды үйренген соң тамақты пісіріп жеу урдісіне көшіпті.

Біздің жақын туысымыз — маймылдар гориллар мен шимпанзалар осы кезге дейін шикі көкөністермен, банандар мен неше түрлі өсімдіктерлердін. буын-бұтақтарымен, жемістерімен
қоректенеді. Дегенмен тамақты шикідей ішудің адам ағзасына қандай физиологиялық-биохимиялық әсер ететіні күні бүгінге дейін диетологтар мен медиктердің зерттеулерінен тыс қалуда . 1939 жылы И. 3. Фридман тамақты шикілей жеу туралы жазған болатын, «Тағамды шикілей жеу — деп жазады ол, — әсіресе өсімдікгерден алынған азық-түлікті шикілей жеуге орасан зор көңіл бөлген. Шикілей жеудің маңызы денсаулыққа қасиетті жағынанда, жұғымдылығы жағынанда пайдалы». Шикілей тамақ ішу қандай дәрі болса да одан күшті әсер етеді.
Дегенмен бірден тамақты шикі жеуге көшу адамзат баласын” оңайшылыққа түспеуі мүмкін. Оңай шаруа емес. Ол туралы ұлы ғалым-дистолог Герберт Шелтон былай деп жазады. «Шикілей тамақ жеуге кешкен адам В-тобындағы витамандерді пайдалану керек». Өйткені ішектегі микрофлоралардың құрамы өзгереді. Ішектте дисбактериоз құбылысы пайда болады. Қорыту үрдісі төмендеп кетеді. Адам азады. Салмағы өзгереді. Шикілей тамақ ішкен адамның массасы бірден төмендейді, ол туралы бір адам былай деп жазады.
«Орта мектепті бітіргеннен кейін дәрігер болуды көксеген едім. Бірақ дәрігер бола алмай пациент болдым. 20 жыл бойы қатты ауырдым. Ешқандай дәрілер көмектеспеді. Жүрегім қатты ауырғандықтан жедел көмек жиі келетін болды. Бақытыма орай бір күні менің бір досым Н. В. Тарасова мен Т. И. Бановскийдің «шикі тағам және оны дайындау сыры», «пища и е е приготовление» деген кітабын маған әкеп берді. Бұл кітап 193 1 жылы баспадан жарыққа шыққан кітап екен. Мен мұят түрде оны оқып шықтым. Киев қаласындағы алдыңғы қатарындағы кітапханаларындағы вегетеринарлық кітаптарды іздеп, түгелімезі оқыдым. Ол кезде мен Киевте тұрушы едім. Тамақты шикілезі жеуге көштім, 5 күн өткеннен кейін мендегі қатаң түрде қалыптасқан ұйқысыздық жойылып кетті. Қайда кеткенін мен білмеймін. Үш айдан кейін жүрегімнің қай жерде екенін ұмытып кеттім, жаңа өмір маған келді. Массам 8 килограмға дейін төмендеп кетті. Тұмау дегеннің не екенін білмей кеттім. Суық тиіп ауру деген менен аулақ болды. Мені емдеген дәрігер қайран қалды. Ауру бюллетені сізге оның керегі жоқ деп күлді». 1974 жылы Ю. С. Николаеваның «денсаулық үшін ашығу голодание ради здоровья». Бұл кітапты да мен оқып шықтым. Мұндағы жазылған кепілдемелерді жасағаннан кейін денсаулығым күшее түсті, көңіл-күйім өте жақсарып кетті.
Шикілей жеудің практикасы мынадай. Тамақ ішетін столдың үстінде овощтан жасалған салаттар толып тұруы керек. Оларға аздаған майлы өсімдіктердің ұнтақталған дәндері қосылуты керек. (күнбағыс дәні, асқабақ ұрығы, оларды кофемолқаға тарту керек, содан кейін сол салаттардың үстіне салып, араластыру керек. Өрік дәнін аз мөлшерде қосу керек, 2—3 грамм өсімдік гүлінің тозаңын кейбіреулер қосады. Жарты стакан пайдалы шөптердің ұнын қосу керек, пісірілген тамақты шикідей жеушілерін жеуі керек).
Фруктыларды бөлек жеу керек. Асты бірімен-бірін аралас-тырудың қажеті жоқ. Ағзаға ешқандай пайда бермейді. Күніне ксйбірулер 4 рет тамақ ішеді, үш-ақ рет тамақ ішкен жеткілікті. Поль Брэгг не бәрі бірақ рет күніне тамақ ішкен. Н. М. Амосов түскі тамақ ішуді дағдыға айландырмаған.
Диетологтар тамақты шикідей жеуді дұрыс көрмейді. Өйткені шикі тамақтарда (өсімдік өнімдерінен) өндірілген азық-түліктің құрамында белоктар аз болады. Ол ағзаға дистрофтық құбылыс туғызады деп есептейді. Тәжірибе жүзінде олай емес екендігі байкалады. Жаңа Гвинейдің орман-тоғайында тіршілік ететін адам унемі Батат пен қоректенеді. Бататта крахмал көп болады. Олар ет дегенің не екенін білмейді. Бірақ бұлшык еттері өте күшті болып жетіледі, белок балансысы бұзылмайды.
Ұлы қолбасшы Александр Васильевич Суворов өмір бойы тамақты шикілей жеген, етті аузынада алмаған, ол ұзақ ғұмыр сүргсн, 70 жасында биік Альпі тауынан асып жорық жасаған. Сондықтан да пісірілген тағамдарымен әуестілеудің қажеті жоқ. Ет исше түрлі дерттердің ағзаға пайда болуына әксп соғады.
Тағам ішудің адекватты және теңестірілген теорияларын біліп қоюдың артығы жоқ сияқты. (Олар туралы 9,10,11,12 тарауларда келтірілген).